 |
| ნეგრი და ჰარტი |
ჩვენს წიგნში გთავაზობთ იმპერიის კონცეპტს, რომელმაც უნდა აღნიშნოს გლობალიზაციის პოლიტიკური ფორმა. ჩვენი ძირითადი კითხვაა: რა არის გლობალური წესრიგის პოლიტიკური კონსტიტუცია?
იმპერიას ჩვენ ვიყენებთ - სუვერენიტეტის, პოლიტიკური მმართველობის ახალი ფორმის აღსანიშნავად. ბევრი ამტკიცებს, რომ კაპიტალისტური წარმოებისა და გაცვლის გლობალიზება ნიშნავს ეკონომიკური ურთიერთობების პოლიტიკური კონტროლისგან უფრო მეტ დამოუკიდებლობას, შედეგად კი პოლიტიკური სუვერენიტეტის დასუსტებას. ზოგი მიესალმება ამ ახალ ერას, როგორც პოლიტიკური ძალების მიერ გამოწვეული შეზღუდვებისა და დეფორმაციებისგან კაპიტალისტური ეკონომიკის გათავისუფლებას; სხვები კი ჩივიან, რომ იხურება ის ინსტიტუციური არხები, რომლითაც მუშებს და მოქალაქეებს შეუძლიათ გავლენა მოახდინონ ან შეეწინააღმდეგონ კაპიტალისტურ, მოგების პრინციპის ცივ ლოგიკას. ცხადია, რომ გლობალიზაციის პროცესების კვალდაკვალ, ერი სახლმწიფოების სუვერენულობა თანდათანობით სუსტდება, მიუხედავად იმისა, რომ მათი როლი კვლავ მნიშვნელოვანია. წარმოებისა და გაცვლის ძირითადი ფაქტორები - ფული, ტექნოლოგიები, ხალხი და საქონელი - უფრო და უფრო მარტივად კვეთენ ნაციონალურ საზღვრებს. აქედან გამომდინარე, ერი სახელმწიფოებს აქვთ უფრო და უფრო ნაკლები ძალა იმისათვის, რომ არეგულირონ ეს დინებები და ეკონომიკაზე განახორციელონ ძალაუფლება. ყველაზე დომინანტი ერი სახელმწიფოებიც კი აღარ უნდა მივიჩნიოთ უმაღლეს და სუვერენულ ავტორიტეტებად, არც საზღვრებს გარეთ და არც მათ შიგნით. თუმცა, ერი სახელმწიფოების სუვერენიტეტის დასუსტება არ ნიშნავს სუვერენიტეტის, როგორც ასეთის დასუსტებას! თანამედროვე ტრანსფორმაციების პროცესში, პოლიტიკური კონტროლი, სახელმწიფო ფუნქციები და რეგულაციის მექანიზმები აგრძელებენ ეკონომიკური და სოციალური წარმოებისა და გაცვლის სფეროების მართვას. აქედან, ჩვენი ფუნდამენტური ჰიპოთეზაა, რომ სუვერენიტეტმა ახალი ფორმა მიიღო, რომელიც შედგენილია ნაციონალურ და ზენაციონალურ ორგანიზმთა წყებების გაერთიანებით მმართველობის ერთი ლოგიკის ქვეშ. სუვერენიტეტის ამ ახალ გლობალურ ფორმას ჩვენ იმპერიას ვუწოდებთ.
ჩვენ უარვყოფთ ორ ჰიპოთეზას:
