რამდენადაც რევოლუციური ორგანიზაციის ერთადერთი მიზანია ყველა არსებული კლასის განადგურება ისე რომ არ მოხდეს საზოგადოების ხელახალი დაყოფა, ჩვენ მივიჩნევთ ნებისმიერ ორგანიზაციას რევოლუციურად , რომელიც თანმიმდევრულად და ეფექტურად მიისწრაფვის მუშათა საბჭოების ძალაუფლების ინტერნაციონალური განხორციელებისკენ, მსგავსად ამ საუკუნის პროელტარული რევოლუციების გამოცდილებისა.
მსგავსი ორგანიზაცია
ახორციელებს სამყაროს უნიტარულ კრიტიკას ან საერთოდ არაფერს. უნიტარულ კრიტიკაში ჩვენ
ვგულისხმობთ ყველა გეორგრაფიული არეის კომპლექსურ კრიტიკას სადაც კი დაშორებული (გაყოფილი),
დანაწილებული სოციოეკონომიკური ძალაუფლება. ასევე ვგულისხმობთ ცხოვრების ნებისმიერი
ასპექტის კომპლექსურ კრიტიკას
ასეთი ორგანიზაცია
საკუთარი პროგრამის მიზნად და საშუალებად ხედავს ყოველდღიური ცხორების მთლიანად დეკოლონიზაციაში.
ამგვარად მიზანია არა მასების თვითმართველობა
არსებულ მსოფლიოში, არამედ მისი უწყვეტი ტრანსფორმაცია. ის მოიცავს პოლიტიკური ეკონომიის
რადიკალურ კრიტიკას, საქონლის და დაქირაბენული
შრომის ჩანაცვლებას.
ასეთი ორგანიზაცია
უარს ამბობს მსოფლიოში გაბატონებული ნებისმიერი
იერარქიული მდგომარების კვალვწარმოებაზე საკუთარ
თავში. ერთადერთი შეზღუდვა ამ სრული დემოკრატიაში მონაწიელეობისას არის ის რომ მის
ყველა წევრი იყოს აღიარებული და მიღებული საკთარი კრიტიკის შესაბამისობის გამო. ეს შესაბამისობა უნდა გამოიხატებოდეს , როგორც
კრიტიკული თოერაში როგორც ასეთში, ისე თეორიის და პრაქტიუკული მოქმედების ურთიერთ მიმართბაში.
ორგანიზაცია რადიკალურად აკრიტიკებს ყველა
იდეოლოგიას, როგორც იდეებისგან გამოყოფილ ძალაუფლებას და იდეებს როგორც ძალაუფლებისგან
გამოყოფილს. ამავ დროულად უარყოფილია რელიგიის ყველა
ნარჩენი და გაბატონებული სპექტაკლი, რომელიც
ახალი ამბებიდან მას კულტურამდე , მონოპილიზირებას უკეთებს ადამიანთა შორის ურთიერთობას მათი გაუცხოვებული
ცხოვრების ცალ მხრივი იმიჯების ათვისების გარშემო.
ორგანიზაცია ააშკარავებს ნებისმიერ „რევოლუციურ იდეოლოგიას“, ააშკარავებს როგორც დამარცხებული რევოლუციური
პროექტის ნიშანს, როგორც ძალაუფლების ახალი სპეციალისტების კერძო საკუთრებას, როგორც
კიდევ ერთ ცრუ რეპრეზენტაციას თავს წარმოაჩენს როგორც ნამდვილ პროლეტარიზირებულ სიცოცხლეზე მაღლა მგომს.
რამდენადაც თანამედროვე რევოლუციური ორგანიზაციის საბოლოო კრიტერიუმი მისი ტოტალობაა, საბოლოო ჯამში ის პოლიტიკის კრიტიკაა. ის გამარჯვების მომენტიდან პირდაპირ უნდა მიისწრაფვოდეს საკუთარი თავის დაშლისკენ , როგორც მისგან უკვე განცალკევებული ორგანიზაცია.
სიტუაციონისტური ინტერნაციონალის მეშვიდე კონფერენციაზე მიღებული განსაზღვრება
რამდენადაც თანამედროვე რევოლუციური ორგანიზაციის საბოლოო კრიტერიუმი მისი ტოტალობაა, საბოლოო ჯამში ის პოლიტიკის კრიტიკაა. ის გამარჯვების მომენტიდან პირდაპირ უნდა მიისწრაფვოდეს საკუთარი თავის დაშლისკენ , როგორც მისგან უკვე განცალკევებული ორგანიზაცია.
სიტუაციონისტური ინტერნაციონალის მეშვიდე კონფერენციაზე მიღებული განსაზღვრება
No comments:
Post a Comment